

Systemen houden zichzelf in stand, ook als ze structureel onrecht herhalen. Verandering begint niet bij beleid, maar bij de bereidheid te zien én geraakt te worden.
Macht werkt subtiel, vaak zonder expliciete instructies of druk. Juist door haar onzichtbaarheid kan zij relaties, besluitvorming en ruimte voor tegenspraak vormgeven.
Niet iedereen stond twee minuten stil. En sommigen juist langer. Herdenken onthult niet alleen wie we zijn, maar ook wie of wat we onbewust buiten beeld laten.
Soms voel je het al voordat je het weet. Dat subtiele ongemak wanneer een beslissing formeel klopt, maar innerlijk schuurt. Juist daar ligt de vraag of je trouw blijft aan wat klopt.
Deze blog verkent hoe het verdragen van fundamentele verschillen essentieel is voor leiderschap, samenwerking en maatschappelijke veerkracht.
Deze blog onderzoekt hoe verstoringen in systemen – van stakingen tot stille uitval – geen storingen zijn om weg te poetsen, maar signalen die ons iets wezenlijks vertellen over respect, draagkracht en balans.
Deze blog onderzoekt hoe AI-regelgeving kan bijdragen aan het bewaken van menselijke regie in een tijd waarin technologie steeds autonomer wordt. Hoe vinden we als leiders de balans tussen innovatie en ethiek?
Deze blog onderzoekt hoe AI-bots verkiezingscampagnes beïnvloeden, en hoe leiders het evenwicht kunnen bewaren tussen technologische vooruitgang en ethische verantwoordelijkheid.
Deze blog onderzoekt hoe vrijheid van meningsuiting en respect voor verschil elkaar in organisaties en de samenleving kunnen versterken. Wat vraagt het van leiders om polarisatie te keren en ruimte te creëren voor een eerlijk, maar constructief gesprek?
Deze blog onderzoekt hoe centrale sturing in het onderwijsbeleid kan leiden tot afstand, onmacht en weerstand. Wat vraagt het van leiders om balans te vinden tussen richting geven en ruimte laten?