

Systemen houden zichzelf in stand, ook als ze structureel onrecht herhalen. Verandering begint niet bij beleid, maar bij de bereidheid te zien én geraakt te worden.
Macht werkt subtiel, vaak zonder expliciete instructies of druk. Juist door haar onzichtbaarheid kan zij relaties, besluitvorming en ruimte voor tegenspraak vormgeven.
Soms voel je het al voordat je het weet. Dat subtiele ongemak wanneer een beslissing formeel klopt, maar innerlijk schuurt. Juist daar ligt de vraag of je trouw blijft aan wat klopt.
Deze blog verkent de momenten waarop we iets van onszelf prijsgeven — uit liefde, loyaliteit of noodzaak — en de momenten waarop we juist onze grenzen bewaken. Hoe herkennen we wat kan wijken en wat wezenlijk is voor onze eigenheid en integriteit?